Afdeling van 7 november 2012 in zaak nr. 201110908/1/A2: overweging dat bij een planvergelijking niet van de maximale mogelijkheden van een uit te werken bestemming mag worden uitgegaan. In de tussenuitspraak van 17 april 2013 in zaak nr. 201205035/1/T1/A2 heeft de Afdeling overwogen dat bij die vergelijking dient te worden onderzocht, wat ten tijde van de inwerkingtreding van het betrokken planologische besluit naar redelijke verwachting de invulling van de uit te werken bestemming zou zijn. In dat verband komt onder meer betekenis toe aan de uitwerkingsregels, de toelichting bij het bestemmingsplan en de mate waarin een en ander, naar aard en omvang, binnen de ruimtelijke kenmerken van de omgeving en het geldende planologische beleid past, aldus die uitspraak.
Hoewel deze rechtspraak betrekking heeft op een verzoek om een tegemoetkoming in planschade door een planologische wijziging op de gronden van derden, is er geen aanleiding daarover anders te oordelen in het geval waarin, zoals hier, de gestelde schade door een planologische wijziging op de gronden van de desbetreffende verzoeker is veroorzaakt. Indien van de maximale mogelijkheden van de uit te werken bestemming wordt uitgegaan, zou dat ertoe kunnen leiden dat een uitwerkingsplan nimmer tot een planologische verslechtering leidt, omdat dat plan als oorzaak van planschade dan wegvalt tegen de maximale invulling van het bestemmingsplan, waarin de uitwerkingsverplichting is opgenomen. Dus deze rechtspraak geldt ook voor directe planschade.
Maar: B en W hebben per peildatum niet correct de “naar redelijke verwachting invulling” van de uit te werken bestemming gewogen.
ABRS 19-02/14 inzake Eindhoven (RVS:2014:529).
Noot: de redenering valt te begrijpen; de taxatie technische uitwerking geeft stellig discussie, vanwege de vage norm van “redelijke te verwachten invulling” per peildatum van de uit te werken bestemming. ABRS geeft aan dat rekening te houden is met aspect van renteverlies.
