Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (zie voormelde uitspraak van 25 juli 2012 en de uitspraak van 12 juni 2013 in zaak nr. 201209878/1/A2) , kan een deskundigenoordeel, dat aan de besluitvorming ten grondslag is gelegd, door de rechter slechts terughoudend worden getoetst. Nu de rechtbank haar oordeel slechts heeft gebaseerd op haar eigen waardering en niet heeft onderzocht of het college zich bij de besluitvorming op het advies van Langhout mocht baseren, heeft zij een onjuiste toetsingsmaatstaf toegepast.
Langhout is in zijn advies niet ingegaan op de criteria die de Afdeling in voormelde uitspraken van 29 februari 2012 en 5 september 2012 heeft geformuleerd voor het bepalen van de omvang van het normaal maatschappelijk risico, als bedoeld in artikel 6.2, eerste lid, van de Wro. Over de vraag of de door hem geconstateerde schade volledig onder het normaal maatschappelijk risico valt, heeft Langhout geadviseerd dat gesteld, noch gebleken is dat de schade volledig binnen het normaal maatschappelijk risico valt en daarom geheel voor rekening van de aanvrager dient te blijven. Aldus blijkt uit het advies van Langhout niet, welke feiten en omstandigheden aan de conclusie dat de schade niet volledig binnen het normaal maatschappelijk risico valt ten grondslag liggen en is die conclusie in zoverre niet toereikend toegelicht. Het college heeft dit advies in zoverre daarom niet aan zijn besluitvorming ten grondslag mogen leggen.
ABRS 30-04/14 inzake Hof van Twente (RVS:2014:1531)
Noot: zie ABRS 05-09/12 inzake Heiloo (LJN: BX6492 TBR 2012 blad 1035): O&A december 2012 bl. 218
- structuur omgeving
- door gemeente gevoerde planologische beleid
- afstand
- omvang nadeel
- aard nadeel
