Anders dan [appellant] betoogt, heeft de rechtbank terecht geoordeeld dat het college zich terecht op standpunt heeft gesteld dat [appellant] het risico heeft aanvaard dat de uitbreidingsmogelijkheid voor het hoofdgebouw zou kunnen komen te vervallen en dat daarom de schade ten gevolge daarvan voor zijn rekening behoort te blijven. Vast staat dat [appellant] in de periode tussen de terinzagelegging van het voorontwerpbestemmingsplan en het ontwerpbestemmingsplan geen concrete pogingen heeft ondernomen om het hoofdgebouw uit te breiden. Zijn enkele stelling dat het uitbreiden van het hoofdgebouw, gezien de monumentale waarde en de daarvoor noodzakelijke sloop, bewerkelijk is, leidt niet tot het oordeel dat het niet uitbreiden van het hoofdgebouw hem niet kan worden tegengeworpen in het kader van de risicoaanvaarding. Dat [appellant] eerst de handhavingsprocedure over de bijgebouwen wilde afwachten alvorens een bouwplan in te dienen voor de uitbreiding van het hoofdgebouw, zoals hij ter zitting heeft gesteld, leidt evenmin tot dat oordeel.
ABRS 08-01/14 inzake Berkelland (RVS:2014:4).
Noot: voor onderscheid tussen verlies bouwmogelijkheden en verlies gebruiksmogelijkheden zie ABRS 28-08/13 inzake Dordrecht (RVS:2013:923)
