Eiser voert aan dat verweerder hem de gegevens had moeten verstrekken die aan de taxatiematrix ten grondslag liggen. Hij stelt in dit kader dat de taxatiematrix van verweerder en de daaruit voortvloeiende vastgestelde waarde van de woning het resultaat zijn van een geautomatiseerd proces, in dit geval een modelmatige waardebepaling in het kader van de Wet WOZ. De gemaakte keuzes en de daarbij gebruikte gegevens en aannames die aan de matrix en waardebepaling ten grondslag liggen zijn door verweerder niet inzichtelijk gemaakt, waardoor eiser deze niet kan controleren en zo nodig gemotiveerd kan betwisten. Er is volgens eiser dan ook sprake van een “black box”. Eiser beroept zich op het arrest van de Hoge Raad van 17 augustus 2018 (ECLI:NL:HR:2018:1316).
Rechtbank: Verweerders (heffingsambtenaar) taxatiematrix is slechts een blote weergave van gegevens die niet door middel van een geautomatiseerd proces tot stand zijn gekomen, zodat geen sprake is van de “black box” in de zin van de rechtspraak van de Hoge Raad. Dit ligt anders voor de indexatie van de verkoopcijfers uit de taxatiematrix, maar eiser heeft het verzoek om de daaraan ten grondslag liggende gegevens in strijd met een goede procesorde te laat gedaan.
Rechtbank Midden-Nederland 21-07/19 (ECLI:NL:RBMNE:2019:3556)
Noot: van belang is het verstrekken van inzichtelijkheid van de gegevens achter de matrix
Als deze gegevens alleen bij verweerder (heffingsambtenaar) bekend zijn, kan hier naar het oordeel van de rechtbank sprake zijn van een “black box”, als verweerder de betreffende gegevens niet op verzoek van eiser overlegt. In dat geval kan een ongelijkwaardige procespositie ontstaan zoals bedoeld in het genoemde arrest van de Hoge Raad.
