In onze zaak houden [eisers] hun adviseur [verweerder] aansprakelijk voor de door hen geleden schade omdat hij niet gewaarschuwd heeft dat een aanvaarding die van een aanbod afwijkt geldt als een nieuw aanbod en als verwerping van het oorspronkelijke aanbod (art. 6:225 lid 1 BW) en dat de gemeente haar finale voorstel in dat geval dus niet gestand hoefde te doen.
Anders geformuleerd: het is in de kern in onze zaak niet zozeer van belang of [eisers] wisten wat een “echt eindbod” inhield, het gaat erom of zij zich als leken op dit terrein van verwervingsonderhandelingen met de overheid in een minnelijk traject voorafgaand aan mogelijke onteigening, waartoe zij professionele bijstand hadden ingehuurd van [verweerder], realiseerden dat een reactie met een gedeeltelijke aanvaarding en een gedeeltelijk tegenbod op een niet ondergeschikt punt juridisch geldt als een verwerping van het aanbod van de gemeente met als risico dat dat hele bod, dus ook het “gedeeltelijk aanvaarde” deel van de baan is. Dat is typisch juridisch-technische aanbod- en aanvaardingsmaterie waarvoor een adviseur als [verweerder], die zich professioneel inlaat met begeleiding van dit soort onderhandelingen in onze zaak voor [eisers], betrekkelijke leken op dit terrein als [eisers] behoort te waarschuwen, om te waarborgen dat zij hun informed consent kunnen geven. Ik denk dan ook dat het arrest van het Gerechtshof niet in stand kan blijven.
Conclusie A-G 13-11/20 (ECLI:NL:PHR:2020:1069)
Noot: een partij-deskundige dient zich te realiseren dat zijn adviezen niet vrijblijvend zijn en onder omstandigheden tot aansprakelijkheid jegens zijn opdrachtgever (de onteigende) kunnen leiden. Dit in geval hij zijn opdrachtgever onvoldoende geïnformeerd heeft over de risico’s die aan bepaalde standpunten verbonden (kunnen) zijn. Nu is het wachten op de beoordeling door de HR.
