In de tussenuitspraak heeft de Afdeling geoordeeld dat de SAOZ in haar advies van december 2014 ten onrechte rekening heeft gehouden met de mogelijkheid dat ook onder het nieuwe planologische regime een schutting kan worden opgericht die het zicht op de nooddeur ontneemt. Dit is namelijk niet de meest ongunstige invulling van het nieuwe regime wat de vermindering van privacy betreft. In de voor [appellante] meest ongunstige situatie is er via het in de deur aangebrachte glas zicht op het perceel van [appellante].
Voor zover de SAOZ ten onrechte is uitgegaan van een strook van 1 m, in plaats van 85 cm, tussen de aanbouw van de fysiotherapiepraktijk en het perceel van [appellante], de SAOZ ten onrechte andere gronden die [appellante] in eigendom heeft niet heeft aangeduid op de in haar advies opgenomen kaart en de door de SAOZ aan haar advies gehechte foto’s een onjuist beeld geven van de feitelijke situatie ter plaatse, zoals [appellante] heeft aangevoerd, is de Afdeling van oordeel dat deze punten niet van invloed zijn op de door de SAOZ gemaakte beoordeling van het planologisch nadeel dat de verleende bouwvergunning met zich brengt, zodat hetgeen [appellante] in dit verband heeft aangevoerd haar reeds daarom niet kan baten.
ABRS 07-02/18 inzake Coevorden (ECLI:NL:RVS:2018:423).
Noot: de tussenuitspraak blijkt dus een Pyrrusoverwinning voor appellant.
