Het werken met open normen biedt ruimte voor flexibiliteit, maar waar zit de begrenzing? Er ontstaat immers een spanningsveld tussen flexibiliteit en de rechtszekerheid. Het plan zelf geeft minder houvast bij een dergelijke globale en flexibele opzet. De rechtszekerheid van (toekomstige) eigenaren en gebruikers van de gronden en gebruikers van de omgeving kan daarmee in het geding komen. Inmiddels heeft de jurisprudentie over zogeheten ‘bestemmingsplannen met een verbrede reikwijdte’ al enige duidelijkheid gebracht. Deze zijn vastgesteld met toepassing van de Crisis- en herstelwet en maken het mogelijk om alvast te experimenteren met de mogelijkheden die de Omgevingswet gaat bieden. De jurisprudentie is dan ook van belang voor onder de Omgevingswet vast te stellen omgevingsplannen.
In de belangrijke Belvédère-uitspraak uit 2021 (ABRS 27 oktober 2021, ECLI:NL:RVS:2021:2388) heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State geoordeeld dat het werken met open normen waarvan de uitleg bij de vergunningverlening afhankelijk is van beleidsregels is toegestaan. Met een mits: de open normen moeten voldoende concreet en objectief zijn begrensd.
Gebiedsontwikkeling.nu 21-06/23
