De rechtbank is van oordeel dat verweerder zich terecht, in navolging van het advies van de SAOZ, op het standpunt heeft gesteld dat uit artikel 6.1 Wro voortvloeit dat uitsluitend (delen van) planologische maatregelen met elkaar vergeleken kunnen worden die rechtskracht hebben verkregen. Een deel van het bestemmingsplan waaraan goedkeuring is onthouden kan niet worden aangemerkt als een (voorheen) geldend planologisch regime en ten aanzien van een onherroepelijk geworden deel van een plan kan niet worden genegeerd dat dit een (voorheen) geldend planologisch regime betreft. Voor eisers stelling dat bij gedeeltelijke goedkeuring volledig moet worden teruggevallen op het oude bestemmingsplan, in dit het geval het bestemmingsplan “Buitengebied”, ziet de rechtbank anders dan eiser noch in de wet noch in de vaste rechtspraak enige grondslag. Eisers beroepsgrond dat een onjuiste planvergelijking heeft plaatsgevonden slaagt dus niet.
Rechtbank Rotterdam 30-03/21 inzake Lansingerland (ECLI:NL:RBROT:2021:2762)
